Berneńczyk – przyjazny pies rodzinny

Berneński pies pasterski, zwany berneńczykiem to wielki, ale łagodny pies dawniej używany w wielu obszarach pracy w gospodarstwie. Chęć bycia blisko człowieka i służenia mu pozostał silną tendencją u tej rasy. Berneńczyk jest jednocześnie łatwy do ułożenia, ze zrównoważonym temperamentem, dlatego jest to chętnie nabywany pies do domu, w którym są dzieci.

Spis treści:

• Pochodzenie i historia berneńskich psów pasterskich
  • Nazwa rasy
  • Ciekawostki
• Wygląd psów rasy berneńczyk
  • Rodzaj sierści
  • Umaszczenie
• Zdrowie u owczarków berneńskich
• Charakter berneńczyków
• Odżywianie
• Pielęgnacja owczarków berneńskich
• Opieka i wychowanie
• Potrzeba ruchu
• Dla kogo polecany jest berneńczyk?
• Cena szczeniaka owczarka berneńskiego
• Na koniec

Pochodzenie i historia berneńskich psów pasterskich

Berneńczyk należy do molosów, czyli psów wywodzących są z Azji, do Europy sprowadzonych przez legiony rzymskie do celów bojowych. W Szwajcarii owczarki berneńskie – wtedy jeszcze nazywane inaczej – były wykorzystywane do stróżowania obejścia oraz pilnowania stad owiec. Wzorzec rasy został ustalony dopiero na początku XX w., lecz wtedy nosił nazwę „durrbachler”, zmienioną później na berneńskiego psa pasterskiego. W latach 40. ub. wieku hodowcy nie byli zadowoleni z kierunku, w którym rozwija się rasa, więc jednorazowo wprowadzono do populacji czarnego nowofundlanda. Dzięki temu zabiegowi uzyskano bardziej krępą budowę ciała berneńczyka, lepszy charakter i zdrowie. W Polsce rasa pojawiła się dopiero w 1979 roku. Sprowadzona z Czech suczka Alona miała swój pierwszy miot w 1981 roku, ale dopiero kolejne hodowle wywarły wpływ na wzrost popularności tej rasy w naszym kraju.

Nazwa rasy

Berneński pies pasterski, czyli berneńczyk swoją nazwę wziął od miasta Berna, czyli stolicy Szwajcarii. Jedna z teorii głosi, że psy te żyły tam jeszcze przed najazdem Rzymian na te okolice. Mają o tym świadczyć wykopaliska archeologiczne, ale prawdopodobnie lokalne rasy zostały skrzyżowane z molosami wędrującymi z Rzymianami, więc cechy psa bojowego mogą się odezwać u owczarka berneńskiego, ale tylko w sytuacji zagrożenia.

Ciekawostki

Prócz tego, że psy pracowały w gospodarstwie przy pilnowaniu bydła, berneńczyki wykorzystywano także jako psy pociągowe do zapewniania bezpieczeństwa podróżnikom oraz pomocy w transportowaniu ich bagaży. Ciągnęły również dawniej wózki z mlekiem i nosiły paczki w zębach.

Wygląd psów rasy berneńczyk

Berneńczyk jest dużym psem, ale poruszający się z gracją dzięki harmonijnej sylwetce. Ma ciemne oczy o migdałowatym kształcie, czarny nos oraz opadające trójkątne uszy.

Rodzaj sierści

Sierść jest u tego owczarka długa, ale miękka, więc też jest łatwa do sprzątania, bo nie wbija się w podłoże. Berneńczyk ma gruby podszerstek i niestety skłonność do kołtunów przy ogonie, udach, szyi i uszach, więc regularne cotygodniowe wyczesania psa powinno obejmować zwłaszcza te partie. Nie wycina się kołtunów, lecz delikatnie rozczesuje się je palcami z pomocą specjalnego kosmetyku. Długa sierść u tego psa zbiera też różnego rodzaju zanieczyszczenia z dworu, wraz z rzepami i nasionami, które trzeba po spacerze na bieżąco usuwać.

Umaszczenie

Przewaga kruczoczarnej sierści to cecha wyróżniająca berneńczyka, choć zasadniczo należy do tricolor. Była to cecha pożądana, bo dawniej wierzono, że czarny pies odgania z domostw nieszczęście. Nad oczami owczarek ma czerwono-brązowe podpalenia o okrągłym kształcie, dlatego kiedyś był zwany czterookim. Ten sam kolor występuje na głowie w kształcie strzałki z rozszerzeniem w kierunku nosa. Biel występuje na podgardlu, klatce piersiowej oraz na łapach i końcówce ogona.

Zdrowie u owczarków berneńskich

Psy pasterskie są z reguły silne i wytrzymałe na złe warunki atmosferyczne. Mogą jednak źle reagować na długo utrzymującą się wilgoć w połączeniu z zimnem w okresie przedwiosennym oraz upały, przed którymi należy je chronić. Psy tej rasy dość często zapadają na nowotwory, co jest też powodem dość którego życia berneńczyków. Może dotknąć je dysplazja bioder, dlatego zaleca się prześwietlania. Rzadziej może pojawić się u psa epilepsja oraz DM, czyli degenerative myelopathy, powodująca uszkodzenia rdzenia kręgowego. Skręt żołądka lub jego rozszerzenia może nastąpić, jeśli nie przestrzega się odpoczynku po karmieniu lub podaje się zbyt duże porcje. Uszy podatne są na infekcje, a w przypadku oczy mogą wystąpić entropium, czyli podwinięcie powieki lub ektropium, czyli jej wywinięcie. Degeneracji może też ulegać siatkówka oka. Sporadycznie zdarzają się choroby kości osteochondroza (OCD) lub enostoza (młodzieńcze zapalenie kości).

Charakter berneńczyków

Berneńskie psy pasterskie to wesołe, zrównoważone i łatwe do ułożenia psy i z tego powodu często są polecane jako pierwsze zwierzę. Mają silny instynkt do pilnowania ze względu na to, że były niemal od początku wykorzystywane do stróżowania. Nie mają za to w sobie myśliwego, więc nie będą raczej gonić za innymi zwierzętami. Są to zdecydowanie psy rodzinne, lubią być razem z ludźmi, a chwile samotności są dla nich trudne, więc nie powinno się do tego zbyt często dopuszczać. Nie jest to pies, który będzie siedział zamknięty w mieszkaniu, czekając spokojnie na powrót domowników – może wtedy z frustracji zacząć niszczyć przedmioty wokół siebie. Pies nadaje się do domu, gdzie są dzieci, bo jest cierpliwy i łagodny, oraz będzie czujnie obserwował, czy jest bezpiecznie. Z tego względu nie jest zbyt ufny wobec obcych, ale dość szybko się zaprzyjaźnia z nowymi osobami. Do opiekuna przywiązuje się bardzo mocno i wymaga bliskości z nim. Rasa jest ukierunkowana na podporządkowanie, ale bardziej będą to suki niż psy, które są bardziej pewne siebie i niezależne. Berneńczyk, choć jest urodzonym stróżem, nie będzie dużo szczekał. Nie daje się też łatwo sprowokować i w razie konfliktu raczej się wycofa.

Odżywianie

Berneńczyki jedzą sporo i trzeba się z tym liczyć, nabywając psa tej rasy. Koszt jego utrzymania będzie wynosił około 300 zł miesięcznie. Wynika to nie tylko z jego apetytu, z którym trzeba uważać ze względu na tendencję do tycia. Karma do zakończenia okresów wzrostu musi być bogata w składniki chroniące stawy m.in. w glukozaminę, więc najwygodniej zaopatrzyć się w dobrej jakości gotowe produkty dedykowane tej rasie. W razie samodzielnie przygotowanego posiłku trzeba go wzbogacać preparatami mineralno-witaminowymi. Istotne są też kwasy omega 3 i omega 6 zwłaszcza w okresie linienia, by sierść była lśniąca, a stan skóry dobry. Dzienne posiłki dzieli się na dwie mniejsze u tej rasy i po jedzeniu trzeba odesłać pupila na legowisko dla psa, by odpoczął, bo w innym razie może skończyć się to poważnymi komplikacjami zdrowotnymi.

Pielęgnacja owczarków berneńskich

U berneńczyków trzeba szczególnie dbać o czystość uszu oraz przycinać pazury, jeśli nie zetrą się na spacerach. Linienie psów może być przez cały rok, chyba że są trzymane na zewnątrz. Szczotkowanie można wykonywać szczotką pudlówką raz na tydzień, z dbałością o miejsca, gdzie się tworzą kołtuny. Kąpiele nie powinny odbywać się za często i zawsze z użyciem szamponu dla psów długowłosych. Do rozczesywania można użyć odżywek, a następnie zaleca się stosowanie suszarki, bo długa sierść trudno odparowuje z wilgoci i do tego się gniecie.

Opieka i wychowanie

Od szczeniaka taki pies musi być traktowany serdecznie, ale z wyraźnym zaznaczeniem granic. Nie można do niego podchodzić ostro, bo traci zaufanie. Zaleca się szybką socjalizację oraz dawanie zadań do wykonywania, by nuda i bezczynność nie prowadził u tego owczarka do frustracji. Może np. nosić koszyk z zakupami. Łatwo się go szkoli ze względu na inteligencję, chęć współpracy oraz umiłowanie do smakołyków. Niestety berneńczyki ze względu na swoje łakomstwo często wyszukują odpadków na spacerze, więc trzeba ich pilnować. Nie nadają się do kojca, a legowisko dla berneńczyka musi być wystarczająco szerokie, by pies mógł wyciągnąć łapy i wygodne zmieniać pozycję ciała. Dobrze spełni swoją rolę legowisko ortopedyczne dla psów, chroniące wrażliwe stawy u tej rasy.

Potrzeba ruchu

Młode owczarki berneńskie są bardzo żywiołowe i lubią ciągnąć, dlatego muszą mieć mocną smycz lub wygodne szelki. Są bardzo silne, więc nie poleca się, by chodziły na spacery z małymi dziećmi, bo ich nie utrzymają. Również w dorosłym wieku wykazują się wysokim poziomem energii, więc muszą się porządnie wybiegać, by potem nie sprawiać kłopotów w domu. Kilka godzin ruchu dziennie nie będzie przesadą, więc długie wędrówki lub bieg za rowerem będą jak najbardziej na miejscu.

Dla kogo polecany jest berneńczyk?

Panuje opinia, że to dobry wybór dla osoby, która nigdy nie miała psa, bo jest to prosta i łagodna rasa. Trzeba wziąć jednak pod uwagę jego potrzeby związane z aktywnym trybem życia. Polecany jest więc do domu, w którym znajdzie się czas na dłuższe przebieżki z psem oraz tam, gdzie domownicy poświęcą mu uwagę. Berneńczyk może przebywać z dziećmi i innymi zwierzętami, ale ze względu na wielkie rozmiary nie może sam pozostawać z pociechami, bo może je niechcący przewrócić. Trzeba się też liczyć z dość wysokimi kosztami utrzymania oraz wystarczającą ilością miejsca w mieszkaniu na tak dużego psa.

Cena szczeniaka owczarka berneńskiego

Cena psa z rodowodem tej rasy zaczyna się od 2000 zł, ale może być też to koszt 4000 zł, w zależności od walorów szczenięcia. W Polsce jest to popularna rasa, więc z pewnością nie brak ofert, ale w razie decyzji zakupu berneńczyka, warto nabyć go tylko z wiarygodnego źródła z pełną dokumentacją i badaniami.

Na koniec

Ta piękna rasa, jaką jest berneński pies pasterski, sprawdzi się do domu z dziećmi i innymi zwierzętami. Nie wymaga dużego doświadczenia, więc jest dobrym pupilem na początek. Berneńczyk, choć jest układny, bez stawiania wyraźnych granic w okresie szczenięcym może sprawiać później kłopoty, dlatego potrzebuje konsekwentnego traktowania, ale jednocześnie mocnej więzi z opiekunem, wobec którego jest niezwykle oddany.